İlişkisel terapi, bireyin kendisini ve başkalarını nasıl algıladığını, ilişkilerdeki dinamiklerini ve bu ilişkilerin psikolojik sağlığı üzerindeki etkilerini inceleyen bir terapi yaklaşımıdır. Bu terapi anlayışı, insanın sosyal bir varlık olduğunu ve ilişkiler yoluyla geliştiğini kabul eder. Dolayısıyla, bireyin geçmiş deneyimleri kadar, mevcut ilişkileri de duygusal iyiliği ve benlik algısını şekillendirir.
Terapi süreci, danışanla terapist arasında güvene dayalı, eşitlikçi ve yargılayıcı olmayan bir ilişki kurularak başlar. Terapist, danışanın diğer kişilerle olan ilişkilerinde tekrar eden kalıpları keşfetmesine yardımcı olur. Bu; iletişim biçimi, sınır koyma becerisi, duygularını ifade etme şekli ve çatışmalara verdiği tepkileri kapsar.
İlişkisel terapide, güç dinamikleri önemli bir konudur. Danışanın, ilişkilerinde kontrol, bağımlılık, bastırma ya da pasif kalma gibi davranışlarını fark etmesi sağlanır. Bu farkındalık, daha sağlıklı ilişkiler kurmak için gereklidir. Terapist, bu süreçte yol gösterici olur ancak direktif vermez; değişim danışanın içgörüsüyle gerçekleşir.
İlişkisel terapi; kaygı, depresyon, travma sonrası stres bozukluğu, ilişkisel zorluklar ve bağımlılık gibi pek çok sorun için etkili bir yöntemdir. Ayrıca bireysel, çift ve grup terapilerinde de uygulanabilir. Bilişsel davranışçı terapi veya psikodinamik terapi gibi diğer yaklaşımlarla bütünleştirilerek de kullanılabilir.
Bu terapi yaklaşımı, bireyin sadece kendisini değil, başkalarıyla kurduğu ilişkilerdeki rolünü de anlamasını sağlar. Böylece, hem kendilik algısı güçlenir hem de daha doyumlu ilişkiler kurmanın temelleri atılmış olur.
