Aile içi şiddet, yakın ilişki yaşayan bireylerin birbirine fiziksel, duygusal, cinsel veya ekonomik anlamda zarar verdiği yaygın bir sorun olarak tanımlanır. Fiziksel şiddet, itmek, vurmak, boğmak ve silah kullanmak gibi eylemleri içerirken, duygusal şiddet sürekli aşağılama, kibirli davranışlar ve izolasyon uygulamayı kapsar. Cinsel şiddet, izinsiz cinsel ilişkiye zorlama veya cinsel içerikli taciz şeklinde ortaya çıkar.
Şiddet mağdurları, yoğun korku, utanç ve suçluluk duyguları yaşayabilir. Fiziksel yaralar iyileşse bile, duygusal travmalar uzun süre devam eder ve anksiyete, depresyon veya travma sonrası stres bozukluğu geliştirme riskini artırır. Mağdurlar ayrıca sosyal çevrelerinden uzaklaştırılabilir ve destekten yoksun bırakılabilir.
Maddi bağımlılık, aile içi şiddetin diğer bir boyutudur. Fail, mağdurun banka hesaplarına erişimini engelleyebilir, harcamalarını kontrol edebilir veya aile bireylerinin ekonomik özgürlüğünü kısıtlayabilir. Bu durum, mağduru ilişkiyi terk etmekten alıkoyarak güçsüz ve umutsuz hissetmesine neden olur.
Çocuklar, aile içi şiddetten doğrudan veya dolaylı olarak zarar görebilir. Şiddete tanıklık etmek, onların duygusal gelişimini olumsuz etkiler ve ileriki yaşamlarında saldırgan davranışlara veya kurban rolüne yatkınlık yaratabilir. Açık iletişim ve profesyonel destek, çocukların kendilerini güvende hissetmelerine katkı sağlar.
Mağdurların korunması ve desteklenmesi için çeşitli mekanizmalar bulunmalıdır. Güvenlik hattı ve 24 saat hizmet veren destek merkezleri, acil durumlarda ilk başvurulacak noktadır. Sığınmaevleri, geçici konaklama ve risk analizleri ile mağdurlara güvenli bir ortam sunar. Hukuki danışmanlık ise koruma kararlarının, boşanma işlemlerinin ve çocuk velayetinin düzenlenmesine yardımcı olur.
Psikolojik tedavi yöntemleri, travmaya maruz kalan bireylerin yaşadıkları zorlukları atlatmalarına yardımcı olur. Bireysel terapi, grup çalışmaları ve destek grupları, mağdurların yeniden güçlenmesini sağlar. Ayrıca, failin davranışlarını değiştirmesi için zorunlu eğitim programları ve rehabilitasyon faaliyetleri uygulanabilir.
Önleyici tedbirler, aile içi şiddetin yaygınlığını azaltmada kritik bir rol oynar. Toplumsal farkındalık kampanyaları, eğitim programları ve medyada sorumlu habercilik, şiddetin kabul edilemez olduğuna dair net bir mesaj gönderir. Çok paydaşlı işbirliği ile toplumun tüm kesimleri bu sorunun çözümüne katkı sağlayabilir.
