Sandplay-therapie is een vorm van psychotherapie waarbij gebruik wordt gemaakt van een zandbak en miniatuurfiguren om gevoelens en gedachten op een symbolische manier te uiten. Deze benadering is vooral bekend in de kindertherapie, maar wordt ook steeds vaker toegepast bij jongeren en volwassenen. Het doel is om het innerlijke leven zichtbaar en voelbaar te maken zonder dat woorden nodig zijn.
In een sessie wordt de cliënt uitgenodigd om een wereld te creëren in het zand, waarbij hij of zij gebruik maakt van figuren zoals mensen, dieren, gebouwen en andere objecten. Alles wat in de zandbak verschijnt, wordt als betekenisvol gezien: het vertelt iets over wat zich onbewust in het innerlijk afspeelt. De therapeut kijkt aandachtig, zonder te sturen of te oordelen, en biedt ondersteuning bij het verkennen van deze symbolische wereld.
De oorsprong van sandplay-therapie ligt in de analytische psychologie van Carl Jung. Volgens deze visie werken symbolen als brug tussen het bewuste en het onbewuste. De zandbak fungeert hierbij als een veilige container waarin innerlijke conflicten, trauma’s of verlangens een vorm kunnen krijgen. Dit proces stimuleert zelfinzicht, verwerking en psychische groei.
Sandplay is bijzonder geschikt voor mensen die moeite hebben met praten over hun gevoelens of ervaringen. Het wordt ingezet bij onder andere angst, depressie, rouwverwerking, relationele spanningen en trauma’s. De visuele en tastbare aard van het medium maakt het laagdrempelig en tegelijkertijd diepgaand.
Het is geen gespreksgerichte therapie, maar een ervaringsgerichte vorm van expressie. Vaak blijkt dat cliënten door het ‘spel’ met zand en symbolen op een dieper niveau in contact komen met zichzelf. De heling komt niet alleen door inzicht, maar ook door het creatieve en intuïtieve proces zelf.
Samengevat biedt sandplay-therapie een unieke ingang tot de innerlijke wereld. Het geeft ruimte aan gevoelens waarvoor geen woorden zijn, en helpt mensen op een zachte, respectvolle manier bij hun persoonlijke ontwikkeling en herstel.
