Prolonged Exposure Therapy (langdurige blootstellingstherapie) is een wetenschappelijk onderbouwde behandelmethode die wordt ingezet bij mensen met posttraumatische stressstoornis (PTSS). De therapie is speciaal ontwikkeld om traumatische ervaringen – zoals seksueel geweld, oorlogservaringen of ernstige ongelukken – onder ogen te zien, te verwerken en het bijbehorende lijden te verminderen.
Mensen met PTSS vermijden vaak gedachten, situaties en herinneringen die hen aan het trauma herinneren. Deze vermijding lijkt op korte termijn rust te brengen, maar belemmert op lange termijn het verwerkingsproces. Prolonged Exposure helpt cliënten hun angsten en pijnlijke herinneringen onder begeleiding opnieuw te benaderen, in een veilige therapeutische context.
De therapie bestaat meestal uit 8 tot 15 wekelijkse sessies met een opgeleide therapeut. In het begin stelt men samen een lijst op van situaties en herinneringen die vermeden worden. Vervolgens wordt er in kleine stappen gewerkt aan confrontatie, eerst in gedachten (imaginaire exposure) en later eventueel ook in het echte leven (in vivo exposure).
Tijdens deze sessies leert de cliënt zijn angst te herkennen, benoemen en er doorheen te gaan zonder deze te vermijden. Het herhaaldelijk en gecontroleerd blootstellen aan de herinnering zorgt ervoor dat de emotionele lading afneemt. De cliënt voelt zich op termijn sterker en krijgt meer controle over zijn of haar leven.
Naast de blootstelling wordt ook cognitieve herstructurering toegepast. Hierbij helpt de therapeut de cliënt om belemmerende overtuigingen te herkennen, zoals “het was mijn schuld” of “ik ben zwak”, en om deze te vervangen door meer realistische en helpende gedachten.
Langdurige blootstellingstherapie kan intens zijn, maar het biedt vaak krachtige en blijvende verlichting. Veel cliënten melden na afloop een verbetering in hun dagelijks functioneren, een afname van nachtmerries en flashbacks, en een sterker gevoel van zelfvertrouwen.
