Internal Family Systems (IFS), ofwel het "Innerlijke Gezinsysteem", is een psychotherapeutische benadering die uitgaat van het idee dat ieder mens bestaat uit meerdere ‘delen’ of subpersoonlijkheden. Elk deel heeft zijn eigen gedachten, emoties, overtuigingen en motieven. Deze delen kunnen met elkaar in harmonie leven, maar ook met elkaar in conflict raken. IFS helpt mensen om deze innerlijke delen te leren kennen, begrijpen en helen.
Volgens de IFS-theorie heeft ieder mens een kern, het zogenaamde ‘Zelf’, dat van nature kalm, nieuwsgierig, compassievol en wijs is. Het doel van therapie is om dit Zelf weer de leiding te laten nemen in plaats van delen die bijvoorbeeld angstig, boos, kritisch of gekwetst zijn.
IFS deelt de innerlijke delen grofweg in drie categorieën in: Managers (controle en bescherming), Firefighters (reageren op pijn en stress) en Exiles (pijnlijke herinneringen en emoties die vaak zijn weggestopt). Door het Zelf te versterken en vanuit compassie met deze delen in gesprek te gaan, ontstaat er ruimte voor heling en integratie.
Een IFS-therapeut werkt niet met diagnoses of etiketten, maar ziet ieder deel als waardevol en met een positieve intentie. Zelfs als een deel zich destructief gedraagt, probeert het eigenlijk pijn of kwetsbaarheid te beschermen. Dit maakt IFS tot een milde, respectvolle en diepgaande vorm van therapie.
IFS wordt succesvol toegepast bij klachten als trauma, angst, depressie, verslaving, eetstoornissen en identiteitsproblemen. Het kan als zelfstandige methode worden ingezet of gecombineerd met andere therapievormen. De kracht van IFS ligt in de innerlijke samenwerking en de erkenning dat genezing begint bij het herstellen van de relatie met onszelf.
