Imago-relatietherapie is een vorm van koppelsbegeleiding die zich richt op het verdiepen van het wederzijds begrip en de emotionele verbinding tussen partners. Deze methode werd in de jaren 80 ontwikkeld door Harville Hendrix en zijn vrouw Helen LaKelly Hunt. Het uitgangspunt van Imago-therapie is dat veel relatieproblemen voortkomen uit onbewuste jeugdwonden die mensen meenemen in hun volwassen relaties.
Volgens de Imago-theorie kiezen we partners die, vaak onbewust, lijken op de mensen die ons in onze kindertijd hebben beïnvloed — meestal onze ouders of verzorgers. Daardoor worden oude, onverwerkte gevoelens en patronen opnieuw geactiveerd binnen een relatie. In plaats van dit als negatief te zien, nodigt Imago-therapie uit om deze patronen te herkennen en samen te transformeren.
Een belangrijk concept in deze therapie is de "imago" — het innerlijke beeld dat iemand heeft van zijn ideale partner, gevormd door vroege ervaringen. Door bewust te worden van dit beeld en de bijbehorende verwachtingen, leren partners met meer compassie en intentie met elkaar omgaan.
Tijdens Imago-therapie leren stellen communicatietechnieken zoals spiegelen (het letterlijk herhalen van wat de ander zegt), validatie (het erkennen van de gevoelens van de ander) en empathie (het meeleven met de ander). Deze technieken helpen om oude defensieve reacties te doorbreken en de band te versterken.
Imago-therapie kan helpen bij uiteenlopende relatieproblemen, zoals communicatieproblemen, ontrouw, verlies van intimiteit of terugkerende ruzies. De therapie is gericht op heling, groei en het opbouwen van een bewuste, liefdevolle relatie waarin beide partners zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen.
