Feministische therapie is een benadering binnen de psychologie die de invloed van gender, macht en maatschappelijke structuren centraal stelt in het begrijpen van psychische klachten. Deze vorm van therapie erkent dat iemands identiteit en welzijn niet losstaan van de sociale en culturele context waarin men leeft, en dat ongelijkheden zoals seksisme, racisme en klassendiscriminatie een diepe impact kunnen hebben op de mentale gezondheid.
De focus van feministische therapie ligt op het versterken van het individu. Dit gebeurt door het benoemen van machtsverhoudingen, het blootleggen van beperkende genderrollen, en het uitdagen van maatschappelijke normen die schadelijk kunnen zijn. In plaats van te kijken naar de cliënt als iemand met een "probleem", wordt er gekeken naar hoe maatschappelijke systemen en structuren bijdragen aan gevoelens van stress, angst of minderwaardigheid.
De therapeut en cliënt werken samen als gelijkwaardige partners. Er is aandacht voor thema's zoals zelfbeschikking, grenzen stellen, zelfzorg en het vinden van een eigen stem. De therapie kan technieken gebruiken zoals lichaamsgerichte oefeningen, expressieve kunst, mindfulness of gesprekken over maatschappelijke invloeden op persoonlijke ervaringen.
Feministische therapie wordt toegepast bij diverse klachten, zoals depressie, angststoornissen, trauma's, eetproblemen of onzekerheid. Deze benadering is met name waardevol voor mensen die zich niet gehoord voelen binnen traditionele therapievormen, of die worstelen met kwesties rondom identiteit, gender, of sociale ongelijkheid.
Wat feministische therapie onderscheidt, is het besef dat persoonlijke verandering hand in hand gaat met sociale bewustwording. Door niet alleen naar het individu te kijken, maar ook naar de bredere context waarin iemand leeft, ontstaat er ruimte voor herstel, erkenning en empowerment.
