Eetstoornissen zijn ernstige psychische aandoeningen die worden gekenmerkt door verstoorde eetgewoonten en een verstoord lichaamsbeeld. De meest voorkomende vormen zijn Anorexia Nervosa, Boulimia Nervosa en eetbuistoornis (Binge Eating Disorder). Deze aandoeningen kunnen een verwoestende impact hebben op de fysieke en mentale gezondheid van de persoon.
Anorexia Nervosa kenmerkt zich door een intense angst om aan te komen, een verstoord zelfbeeld en rigide dieetbeperkingen die leiden tot extreme gewichtsverlies en ondervoeding. Patiënten kunnen obsessief bezig zijn met calorieën tellen, lichaamsbeweging en voedselinname. Fysieke complicaties omvatten onder andere osteoporose, hartritmestoornissen en hormonale disbalans.
Boulimia Nervosa wordt gekenmerkt door het herhaaldelijk hebben van grote etensbuien, gevolgd door compenserend gedrag zoals overgeven, laxeren of overmatige lichaamsbeweging. Dit patroon kan leiden tot elektrolytenstoornissen, irritatie van de slokdarm, gebitsschade en chronische maagaandoeningen. Psychologisch ervaren mensen met boulimie vaak schaamte, schuldgevoel en een laag zelfbeeld.
Eetbuistoornis (Binge Eating Disorder) omvat terugkerende perioden van controleverlies tijdens eetbuien, waarbij de persoon grote hoeveelheden voedsel in korte tijd consumeert, zonder zich te wentelen in compenserende gedragingen. Gevolgen zijn vaak obesitas, metabool syndroom en verhoogde kans op hart- en vaatziekten. Emotionele klachten zoals depressie en angst gaan vaak gepaard met deze stoornis.
De behandeling van eetstoornissen vereist een multidisciplinaire aanpak. Psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie, maatschapsgerichte therapie en interpersoonlijke psychotherapie, vormt de kern van de behandeling. Daarnaast is voedingsbegeleiding cruciaal om gezonde eetpatronen te herstellen. In sommige gevallen worden antidepressiva of stemmingsstabilisatoren voorgeschreven om bijkomende depressieve of angstklachten te verminderen.
Familiebetrokkenheid en steungroepen spelen een belangrijke rol bij herstel. Door ervaringen te delen en elkaar te ondersteunen, voelen patiënten zich minder geïsoleerd. Voortdurende nazorg, waaronder regelmatige medische controle en psychologische begeleiding, helpt terugval voorkomen en bevordert langdurig herstel.
Vroege interventie is essentieel; hoe sneller er professionele hulp wordt ingeschakeld, hoe groter de kans op volledig herstel. Indien je of iemand die je kent tekenen van een eetstoornis vertoont—zoals extreem gewichtsverlies, obsessie met lichaamsvorm of regelmatige eetbuien—zoek dan onmiddellijk contact met een behandelaar of huisarts.
